Αφιερωμένα

Déjà vu

Η ίδια εικόνα σε επανάληψη.
Ο ίδιος πόνος σε επανάληψη. 
Η ίδια στέρηση.
Το ίδιο παράπονο. 
Οι ίδιες τραγικές μορφές.
Σ' ένα ταξίδι εικονικό. 
Σε μια ζωή πλαστή.
Ξανά η ίδια σύγκρουση. 
Ξανά η ίδια ήττα. 
Πεσμένα αιμορραγούν τα συναισθήματα.
Βαριανασαίνουν ποδοπατημένα. 
Νίκησε η ύλη
και το πνεύμα θανατώθηκε.
Κάπου αλλού θα ανατέλλει ο ήλιος. 
Κάπου αλλού ο ανάρρους θ' αντηχεί. 
Εδώ πέφτει σκοτάδι πέντε ημέρες. 

Εδώ μαράζωσε η γη.

[26.04.2016]


Να είμαι κάπου

Να είμαι κάπου χωρίς εσένα

Μοιάζει να ζω μακριά στα ξένα

Σε μια σαβάνα της Αφρικής

Ή μες τους πάγους της Αρκτικής.

Να είμαι κάπου χωρίς εσένα

Είναι να ζω στα παγωμένα

Τα πιο αφιλόξενα μέρη της Γης

Ή στα έγκατά της τα πυρωμένα

Δίπλα στον Ήλιο όσο ο Ερμής.

Να είμαι κάπου όμως με σένα

Είναι απ' τα μέρη τα ευλογημένα

Που οι οδοιπόροι όλης της Γης

Σκοπό και όνειρο το 'χουν ζωής.

Να είμαι κάπου μαζί με σένα

Είναι ο Παράδεισος κι η Όαση ένα

Γαλάζια θάλασσα , δάση βροχής,

Κι ας είναι, αγάπη μου στην άκρη της Γης

Σε μία γόνδολα στη Βενετία

Ή σ' ένα ιγκλού στην Γροιλανδία,

Σ' ένα νησάκι του Ειρηνικού

Ή μια κοιλάδα του Φεγγαριού

Σ' άλλο πλανήτη κι αστερισμό

Κι από τα χείλη σου να ακούω χρησμό

Στην αγκαλιά σου καθηλωμένος

Και στην καρδιά σου ευτυχισμένος.

Να είμαι κάπου μαζί με σένα...

Αφιερωμένο στην Νάνσυ Παπιομύτη

Κρύψε με

Κρύψε με κάπου
για να μην φαίνομαι.
Είμαι αόρατος!
Διάφανος είμαι!

Στην σκέψη σου
απρόσιτος.
Στην καρδιά σου 
αθέατος.

Κρύψε με κάπου.
Δεν με κοιτούνε.
Είμαι ο άνεμος.
Είμαι το κύμα. 

Φυσάω και έρχομαι.
Με την ορμή μου
χαλάω στην άμμο σου
το κάστρο εκείνου. 

Λείπεις για λίγο
και πάλι εκεί.
Το προστατεύεις
απ' τη βροχή
που ρίχνω πάνω του·
το διαβρώνω.
Με απειλεί.
Το ισοπεδώνω.

Μα, είμαι αόρατος.
Και διαφανής.
Άγνωστος σ' άγνωστους.
Μηδενιστής. 

Δεν έχω όνομα·
είναι κενός.
Γι' αυτούς ανύπαρκτος.
Γυμνός. Νεκρός.

Σαν του Επίκουρου
είναι θεός.
Κοιτάζω αμέτοχος 
και μοναχός.

Και απαντέχω
την αλλαγή.
Σάρκα να πάρω·

να υπάρχω εκεί.

Αφιερωμένο στην Νάνσυ Παπιομύτη